Medische fouten en vergoedingen: Slachtoffergetuigenis en advies voor actieve patiënten.
Maandelijks ontvangt het Fonds voor Medische Ongevallen gemiddeld 40 aanvragen voor vergoeding van medische fouten. Volgens ondervoorzitter Steven Lierman is dit echter slechts een klein deel, aangezien er nog andere plaatsen zijn waar mensen terechtkunnen bij een medisch ongeval.
Een voorbeeld hiervan is het verhaal van Christel, die in 2004 werd geopereerd aan een hallux valgus, een aandoening waarbij de grote teen scheef staat en pijn kan veroorzaken. Wat een eenvoudige operatie had moeten zijn, ging ernstig mis. Haar voet was maandenlang pikzwart, waarbij de arts beweerde dat het een bloeduitstorting was, terwijl haar teen in werkelijkheid aan het afsterven was.
Na een tweede opinie amputeerde een andere arts haar teen, maar door verschillende complicaties volgden nog zes jaar lang operaties. Nu ervaart Christel voortdurende pijn in haar voet en rug. Voorheen een levendige, werkende moeder met veel hobby’s, is ze nu een depressieve pijnpatiënt die haar sociale leven heeft verloren en afhankelijk is van een rollator en scootmobiel.
Christel nam een advocaat in de arm en ontving uiteindelijk een schadevergoeding van 5000 euro. Door dit bedrag te aanvaarden, stemde ze in met het afronden van de zaak.
Met haar verhaal wil Christel anderen waarschuwen om zorgvuldig na te denken bij het kiezen van een arts. Ze benadrukt het belang van je goed voelen bij je keuze en niet zomaar de eerste de beste te nemen.
Wat betreft het Fonds voor Medische Ongevallen, probeert de ondervoorzitter slachtoffers van medische fouten te helpen, maar merkt op dat als je al een definitief voorstel voor vergoeding hebt aanvaard via de rechtbank, je niet meer bij het fonds terecht kunt.
Het fonds onderzoekt alle aanvragen met betrekking tot medische fouten. Een team van medische experts bekijkt de oorzaak en bepaalt vervolgens of er een vergoeding voor het schadegeval moet worden betaald.
Tot slot adviseert professor Lierman patiënten om actief deel te nemen aan hun zorg. Ze moeten vragen stellen, een tweede mening vragen als ze twijfelen en alle relevante informatie delen met de arts. Hij benadrukt het recht van de patiënt om een vertrouwenspersoon te kiezen, vooral in situaties van wilsonbekwaamheid. Het tijdperk waarin de arts de enige stem was, is voorbij, en patiënten worden aangemoedigd om hun rechten te kennen en actief betrokken te zijn bij hun zorg.
Redacteur: Jaron Garitte ( VGT nieuws )
